1. Als de kraanvogels overvliegen… | Nederland

[metaslider id=174]

       Duizenden, duizenden kraanvogels (grusgrus) vlogen zondag over onze hof. We hadden er weken naar uit gekeken en de hoop opgegeven ze dit jaar nog te zien. Maar toen waren ze er plots: over onze Hof, langs onze Hof……. nog nooit hebben we zoveel kraanvogels op één dag voorbij zien komen. De ‘Boodschappers van de goden’ komen op het moment dat we aan tafel zitten om het contract te ondertekenen met de nieuwe beheerder van onze Hof: Hans Kuenen – reddende engel. We zijn niet zo bijgelovig, maar de doortocht van deze prachtige vogels verwelkomen we graag als een mooie voorbode van onze reis. Frans vertrekt morgen, op 10 november, naar Zuid-Afrika en vliegt met de kraanvogels mee naar het zuiden. Ik blijf achter op de Hof om, samen met Camillo, Hans in te werken en ervoor te zorgen dat hij zich hier snel thuis en welkom voelt. Mijn vlucht staat gepland op 24 november.

Een hectische week die begon met de onheilstijding van Willem dat hij het beheer van onze Hof niet op zich kon nemen. Verslagenheid voor iedereen, we hadden er allemaal zoveel tijd en energie in geïnvesteerd. We voelen onze vermoeidheid, maar veel tijd om na te denken en te handelen hebben we niet: op 10 november staat onze vlucht gepland, op 9 november arriveert onze auto in Kaapstad, op 8 november nemen we afscheid van onze kinderen. Eén van ons moet naar Kaapstad om de auto uit de container te halen en in te klaren. Anders betalen we een boete. En één van ons moet hier blijven om alles verder te regelen. We zaten al in een rollercoaster, maar die gaat nog een versnelling hoger. Een dag na het bericht van Willem zit Hans bij ons aan tafel en zegt volmondig ‘ja’ op onze vraag of hij het beheer wil doen. Ondanks het werk voor de overdracht, krijgen we weer energie en gaan er tegenaan. Dit hoort blijkbaar allemaal bij onze reis.

[nggallery id=3]

Het weekend met de kinderen is warm, fijn om zo weer samen te zijn. Het voelt dubbel: het verlangen om op reis te gaan en tegelijk het verdriet om onze geliefden achter te laten. Ze reizen mee, in ons hart, via skype, mail, sms…… Het afscheid raakt ons allemaal meer dan verwacht. Het is vreemd om iedereen afspraken te zien maken voor de kerstdagen – wij zijn er niet bij. En dan gaat Frans weg, ook dat is dubbel: vermoeid van de hectiek in de afgelopen weken, verlang ik naar rust en alleen zijn, en tegelijk is het lastig hem te zien gaan, alleen, de kraanvogels achterna.