Zuid-Afrika heeft alles in zich. Prachtige mondaine kustgebieden, kobaltblauwe baaien, de indrukwekkende kapen, overal baboons (bobbejane) en hoenders, mooie wijngebieden waar het bourgondische genieten is, robuuste en desolate berggebieden waar we onze eerste beproeving hebben doorstaan. Heel veel luxe in schril contrast tot de gehuchtjes van golfplaten hutten, die her en der in het landschap liggen verspreid, meestal langs drukke wegen. Onze eerste kennismaking met de standsverschillen roept ook emoties op. Onze eerste week samen na een intens weerzien en emotioneel afscheid van mijn geliefden in Nederland en London, waar ik bij een tussenstop Hester nog even aan mijn hart kon drukken.
Kaapstad slaan we over en we rijden via de mondaine kuststrook richting de Goede Hoop, waar we onze reis symbolisch willen beginnen. De blanke jongeren in de buitenwijken van Kaapstad lopen blootsvoets, het is een trend; de zwarten liepen al een tijdje daarin vooruit. We passeren plaatsen die fantasierijke beelden oproepen: Oude Kraal, Oude schip, Fish Hoek, Karbonkelberg…… In Simonstown aan de oostkant van de Kaap aan de False Bay doen ons tegoed aan een heerlijk visje. We rijden door naar de Hoop en het natuurreservaat en doen daar de beste investering tot nog toe: een wildcard voor € 300,–. Dat slaat een gat in ons budget, maar daarmee kunnen we een heel jaar alle wildparken in Zuid-Afrika in en uit, zo vaak als we maar willen, ideaal als we er ook willen overnachten. Het bewijs van lidmaatschap sturen ze naar ons adres, in Nederland……, maar Mamousa – een mooie Afrikaanse, vollijvig met ranke handen en gelakte nagels – print gelukkig ook een kopie uit voor onderweg.
Kaap de Goede Hoop is prachtig en symbolisch de start van onze reis. De wind komt van alle kanten en is buitengewoon sterk: zonnebrillen waaien van hoofden, biljetten uit de portemonnee, in het gras liggen kapotte monturen. De zee is helder, prachtig blauw, het landschap robuust, desolaat en kaal. De bokken en struisvogels plukken de kale vlaktes nog kaler. De flora is prachtig, klein en fijn, met vettige leerachtige blaadjes en kleurrijke bloemetjes, alles bestemd zijn tegen de ziltige harde wind. Dit in contrast met de grote zeevelden van enorm lang, bruin kelp.
We overnachten bij Millers Point, aan zee, helemaal alleen. De contouren van de 
baai zijn ver weg, in het donker vaag zichtbaar door de schaarse straatverlichting aan de andere kant. Aan onze rechterhand staren we in één groot donker gapend gat: daar is niets meer, alleen water, heel ver weg, tot aan de Zuidpool.
In de daktent slapen is bij deze wind geen optie en we zijn blij dat we onze oude kleine shelter bij ons hebben. Zo van mijn zachte bed, naar een basic matrasje. Het is heerlijk om dicht bij elkaar te liggen, terwijl de wind tegen de tent beukt. Het is bijzonder om even bij die kleine vijftig inwoners te horen die op het uiterste puntje van het Afrikaanse continent wonen. Wie nog dichterbij wil, kan voor 3.000 Rand (circa 220 euro), terecht in een luxueuze villa bovenop de Kaap, vanuit de badkuip zicht op de Atlantische en de Indische Oceaan. Wel één jaar vooruit boeken.
Op onze tweede dag bij Millers point krijgen we gezelschap van een blank Zuid-Afrikaans echtpaar uit Worcester, beiden gepensioneerd. De gebruikelijke small talk ontspint zich: over auto’s, campgrounds en hun kampeergewoonten. En dan
onze vraag wat de schoonmakers op de camping nu verdienen: 3.000 rand per maand, evenveel als de prijs van een overnachting in de villa op de kaap. Is dat dan het minimum loon? Nee het loon bij de boeren is lager: 120 rand voor één dag werken. Met eten? Nee zonder. Frans ontvalt het woord ‘slavery’- ai, ai – als hij hoort dat die dag heel vroeg begint en heel laat eindigt, want zo vertelt de man: ‘als het fruit rijp is, dan moet het meteen worden geoogst en moet worden doorgewerkt’. De adem van de man stokt even als hij dat geladen woord hoort. ‘En dan te bedenken’, verdedigt hij zich, ‘dat ze gratis inwoning hebben, terwijl de elektriciteit zo duur is’. Het tarief op de camping is 148 rand, meer dan het dagloon van iemand die daarvoor 16 uur werkt. S ‘avonds gaan ze uit eten en betalen in het nabijgelegen restaurant ruim 400 rand. Dat vonden ze zelf ook wel veel voor Afrikaanse begrippen.
Ik ben aan het begin van mijn reis begonnen aan ‘Congo’ van David van Reybroek. Hij probeert de geschiedenis van dat geteisterde land zo objectief mogelijk te beschrijven, niet vanuit een Eurocentrische blik, maar vanuit de beleving van de authentieke bewoners. Het is lastig om oordeelloos te blijven in Zuid-Afrika, zo’n prachtig land vol tegenstellingen. Ik kan me niet ontdoen van mijn eigen nedercentrische kijk op de wereld, maar ik kan het wel af en toe ‘uitzetten’ om te kijken wat er is en wat de mensen die wij op onze reis ontmoeten bezield, om te begrijpen wat ze doen en waarom. Dat is een van de uitdagingen voor mij op deze reis.
Zuid-Afrikanen, vooral de blanken, zijn bange mensen. De campground in Millers bay is hoog omheind, heeft een 24-uurs bewaking en wordt meerdere malen per dag bezocht door patrouillerende agenten. Voor twee mensen! Hoe veilig wil je ‘t hebben? Een regionale Zuid-Afrikaanse krant – wel grappig om die taal te lezen én te begrijpen – gaat alleen over gevaar, misdaden, uitspraken van rechtbanken, ruziënde parlementsleden. Geen buitenlandpagina. Als we een paar dagen later op een prachtige camping in Hex River Mountains staan, spreek ik even met de oude Afrikaanse baas die op alles toeziet. Het valt hem op dat de paar Nederlanders die af en toe op deze campground uitrusten zo explorend zijn. Hoe dat komt en wat ze dan zoeken? Ik leg het hem uit. En vraag hem op mijn beurt wat de verklaring is voor het ‘navelstaren’ van de Zuid-Afrikanen, een term die hij 
overigens niet kent, maar na uitleg wel heel erg om moet lachen. Hij vertelt dat hij nog nooit buiten Zuid-Afrika was. Wel heeft hij jarenlang als huurling gevochten in diverse landen: Namibië, Zimbabwe, Angola, Mozambique .….! Maar op reis? Nee, dat was hij nooit. Mijn vraag vond hij wel interessant, maar hij wist het niet. Had er nog nooit bij stilgestaan. Eigenlijk vond hij het wel fijn waar hij was. Daar had hij alles waar hij naar verlangde…….. Mooi en treffend. Want dat is onze conclusie na een week reizen ook: alles wat je kunt ontmoeten, ontmoet je hier.
Enige feiten:
Het is hier gemiddeld 30 graden, soms een buitje. We blijven gemiddeld een tot twee dagen op eenvoudige campgrounds, waar de internetverbindingen niet goed zijn en regelmatig uitvallen vanwege problemen met het electriciteitsnet. We gaan, net als de kippen, op stok als het donker wordt,rond acht uur, en staan rond zeven uur op. Het tijdsverschil met Nederland is twee uur.We zitten momenteel iets voorbij Mosselbaai en gaan hierna weer landinwaarts.
Hee lieverds, wat heerlijk jullie samen nu op deze reis! En wat leuk om jullie nu nog letterlijk te kunnen plaatsen omdat ik het er ken. Zo genietend zitten lezen. En zo rijk te mogen delen in jullie persoonlijke ontmoetingen. Dank. Mag ik jullie een beetje benijden? ;-). Liefs!
Hè lieverd, reis maar lekker met ons mee. B
Hallo Bertie en Frans, leuk om jullie eerste verhaal te lezen en de prachtige foto’s te zien. Hier is het iets kouder als bij jullie, scheelt zo’n 25gr maar het is nog steeds overwegend droog. De rayon hoofden moeten al bijna bij elkaar komen want het gaat toch al gauw s’nachts zo’n 1 tot 4 graden vriezen. Verder alles prima hier, jullie nog heeeeel veeeel plezier en geniet er van. Groeten van Coby en Theo
Zo grappig om vanuit deze hoek van de wereld te lezen over schaatsen en rayonhoofden. Groet van Frans & Bertie
Dag Bertie en Frans, mooie weergave van jullie ervaringen en zo herkenbaar. De vis in Simonstown proef ik zo weer. En Kaap de Goede Hoop. We stonden er en het leek een kruispunt van levenslijnen. Wij zijn nu even in Singapore en Maleisië, maar de geuren en kleuren van Afrka: daar kan niets tegenop. Wens jullie een prachtige voortzetting! Geniet er van, zo samen. Groet, Ellen
Hoi Ellen. Dank. Leuk om iets van de andere kant van de wereld te horen. Fijne feestdagen daar en ik hoop veel tijd nog met kinderen en kleinkinderen. B
Leuk om van jullie reis te lezen. In ieder geval beter weer dan hier. Hier is grijs en vochtig. Eerlijk gezegd mis ik mijn buren. Goede reis verder.
De afgelopen dagen hier waren ook koud; 17 graden en veel regen. Maar nog net niet koud genoeg voor je slofjes.
Beste Bertie & Frans,
heerlijk om te lezen jullie verhaal. Even deze afwisseling tijdens het werk. Mooi beeldend geschreven! Ben er nog nooit geweest maar wil er nu al naar toe.
Een hele fijne voortzetting van jullie reis gewenst !
En wat betreft het afscheid van dierbare zei Charles Dickens ooit; “De pijn van het uit elkaar gaan is niets vergeleken bij de vreugde van het opnieuw ontmoeten!”
Hartelijke groet,
Kiki
Mooi gezegde Kiki; houd ik dicht bij me.
Dag Bertie,
Wat leuk om te lezen! Prachtig land zuid-afrika met veel contrasten inderdaad.
Heb er zelf 5 maanden vrijwilligerswerk gedaan en rondgereisd.
Mocht je in de buurt zijn, absolute aanrader:
http://www.thekraal.co.za/
In de ochtend heerlijk (primitief) douchen met uitzicht over de dolfijnen.
In de avond lekker verse vis eten met zijn allen.
Heerlijke plek!
Voor mij wel 8 jaar geleden toen was het heel lastig bereikbaar met normale auto en moesten we laatste stuk liften. je had four wheel drive nodig.
Ook geen internet en telefoon daar toen, maar ze hebben nu zelfs een website dus zal wel iets commercieler geworden zijn.
geniet ervan!
groet
Harriet
Ha Harriet. Wat verrassend dat jij daar ook was. Leuk! Dank voor de tip. We gaan binnenkort verder de Karoo in, niet eens zo ver van de kust, maar gee internet en geen telefoon. Ze hebben wel een website, dus dat is nog steeds geen garantie……… Dus dat betekent stevig door internetten als het er wel is, zoals nu.
!
Oh, wat gaaf te lezen wat jullie allemaal doen en meemaken. Mijn vrouw en ik waren in 2004 in zuidelijk Afrika (‘slechts enkele weken’). Prachtig te lezen hoe het er is. Goede reis !!!
Hoi Bertie,
Wat een heerlijke post om te lezen. Je maakt ons deelgenoot van een wereld vol variatie en schoonheid. Dank! Met enige verbeeldingskracht krijg je het gevoel dat je naar een uitzending van National Georgraphic zit te kijken. :).
Ook ik lees met enige jaloezie je ervaring. Hier hangt een klok aan de muur, maar zo te zien hebben jullie de tijd van de wereld. Geniet er van!
Groet, Harold
Haha. Ook dat is n illusie. In Kampala, de hoofdstad van Oeganda zagen wij ooit een grappige spreuk: ‘muzungu (Swahili voor de blanke) have the watch, we have the time’.
helemaal goed! Even ter overweging: ben vandaag aan het werk met een internationale groep, onder wie een aantal deelnemers uit Zuid – Afrika. Zij zitten nu met dikke truien aan mistroostig naar de regen te kijken…
Haha. Zie t helemaal voor me. Ik snap t ook wel. Niet alleen vanwege het weer, maar ze missen hier alle voorbereidingen op hun grote seizoen. Mensen beginnen hier massaal naar de kust te trekken of naar aangename oorden in de binnenlanden. De kids zijn zes weken vrij. Ergens vanaf vandaag. En er zijn tal van ‘voorpret’-feesten zoals ik die ook in Duitsland ben tegen gekomen. En zij zitten daar: in die kou, moederziel alleen…..
Beste Bertie en Frans,
Erg leuk om zo met jullie mee te reizen. Ik wens jullie een kleurrijke, inspirerende en behouden reis.
Groeten,
Pascal Schatorie
Zo te lezen gaat bij jullie alles goed, wij wensen jullie alvast een goed en gezond 2015 Lydia en Huub.
Hallo Bertie en Frans,
Nu het nieuwe jaar een half etmaal jong is, willen we jullie meteen de allerbeste wensen overbrengen: moge 2015 jullie alles brengen dat jullie in je ‘stoutste dromen’ van het avontuurlijke leven in Afrika hadden verwacht! En dat natuurlijk in de beste gezondheid. Met die ‘small’ en vooral ‘big five’ op de loer is dat toch al oppassen geblazen …
We hebben jullie belevenissen – die Bertie op onnavolgbare wijze steeds verwoordt- met veel belangstelling gelezen: ongelooflijk wat ’n rijke ervaringen en boeiende ontmoetingen! We gaan er vanuit dat er het komende jaar nog vele volgen en dat de tegenslagen die er bij zo’n gedurfde en lange reis onvermijdelijk zullen komen, tot een minimum beperkt blijven. Maar met die positieve en ‘strijdlustige’ levensinstelling brengen jullie dit Grote Avontuur ongetwijfeld tot een goed einde.
Groetjes,
René en Adje H.
Dag Bertie en Frans,
Noor wees me op jullie blog. Kippenvel. Ook voor mij, met mijn ervaring in Zuid-Afrika, heel herkenbaar. Als ik jullie verhaal lees, zou ik hier het liefst alles uit mijn handen laten vallen en vertrekken. Wat me tegenhoudt? We vinden altijd wel een excuus. Dus voorlopig geniet ik aan de zijlijn mee van jullie avonturen. Heel veel geluk!
Marja
Hè Marja. Wat leuk. Zolang je excuses grond hebben :-), geniet je maar lekker mee. Groetjes aan Luc.